De Belgisch-Amerikaanse cellist Pierre Fontenelle wordt geroemd om zijn gedurfde projecten en veelzijdige kunstenaarschap. Hij wordt erkend als een rijzende ster in de Belgische klassieke muziekscène. Pierre Fontenelle won in 2019 de Edmond Baertwedstrijd en in 2022 de Breughelwedstrijd. In 2020 behaalde hij de 2de plaats in de Buchetwedstrijd en en was tot 2022 cellosolist bij de Opéra Royal de Wallonie-Liège. Sindsdien heeft hij opgetreden op prestigieuze podia in Europa en Azië, waaronder Flagey, Chapelle Reine Élisabeth, la Seine Musicale, Taipei National Concert Hall en Shanghai Oriental Art Center. Solo-optredens met gerenommeerde ensembles zijn onder andere het Orchestre Philharmonique Royal de Liège, Brussels Philharmonic Orchestra, Musiques Nouvelles, Casco Phil, The Royal Symphonic Band of the Belgian Guides, en Ensemble Appassionato.
Pierre’s inzet voor de Belgische muziek leverde hem de FUGA Trofee 2024 van de Belgische Componistenbond op. Hoogtepunten van het seizoen 2024-25 zijn de release en concerttournee van zijn album Roots (Lente 2025), een reeks concertuitvoeringen, premières van componisten Apolline Jesupret en Jean-François Jung, en een kunstenaarsresidentie in de Abdij van Royaumont met pianiste Ninon Hannecart-Ségal.
Hij heeft met artiesten als Jodie Devos, Florian Noack, Gaëlle Solal, Gwendoline Blondeel en Gergely Madaras samengewerkt. Naast klassieke muziek verkent Pierre populaire en hedendaagse genres in Duo Kiasma met accordeonist Frin Wolter, met wie hij de Accordé’Opale Competitie won. Na zijn in 2024 uitgebrachte American Album met kamermuziekensemble Oxalys, weerspiegelt zijn soloalbum Roots zijn eerbetoon aan de hedendaagse Amerikaanse muziek.
Pierre was op jonge leeftijd autodidact in Seattle en volgde daarna een formele opleiding in Luxemburg, Namen, Bergen en Parijs bij mentoren als Éric Chardon, Han Bin Yoon en Anne Gastinel. Nu is hij professor aan het IMEP (Namen).
Pierre, Namurois van het Jaar 2020, is ook de oprichter en artistiek directeur van Concerts des Dames in de Abbaye Notre-Dame du Vivier en leest en schrijft graag poëzie.
Hij speelt op een Nicolas-François Vuillaume cello uit 1860, ter beschikking gesteld door de Koning Boudewijnstichting dankzij de vrijgevigheid van het Fonds Léon Courtin-Marcel Bouché en de Stichting Strings For Talent.
Nicolas François Vuillaume werd in 1802 in Mirecourt (Vogezen) geboren als vierde zoon van Claude-François Vuillaume, die zelf instrumentenbouwer was en afstamde van een lange rij instrumentenbouwers.
Zijn broer, Jean-Baptiste Vuillaume, vestigde zich in Parijs en wordt beschouwd als een van de belangrijkste makers van snaarinstrumenten in Frankrijk, zo niet in Europa.
Nicolas François verhuisde naar Brussel om zijn eigen werkplaats op te zetten, uit de schaduw van zijn broer, waarschijnlijk rond 1830.
De twee broers blijven samenwerken, en Nicolas François maakt instrumenten voor Parijs, naast die welke zijn naam dragen.
Dit laatste bezorgt hem een vooraanstaande plaats in Brussel. In 1836 wordt hij benoemd tot luthier van het Koninklijk Conservatorium van Brussel.
Hij behaalde een reeks medailles, waaronder een medaille van eerste klasse op de Wereldtentoonstelling van Parijs in 1855.
In 1873 werd hij benoemd tot Ridder in de Leopoldsorde.
Er wordt aangenomen dat hij 340 instrumenten met zijn handtekening heeft vervaardigd (dit instrument is nummer 224).